چی می شد اگه خدا امروز وقت نداشت به ما برکت  بده  چرا که دیروز ما وقت نکردیم از او تشکر کنیم  .
چی می شد اگه خدا فردا دیگه ما را هدایت نمی  کرد 

چون امروز اطاعتش نکردیم . 
چی می شد اگه خدا  امروز با ما همراه نبود

 چرا که امروز قادر به درکش  نبودیم . 
چی می شد دیگه هرگز شکو فا شدن گلی  را نمی دیدیم  چرا که وقتی خدا بارون فرستاده بود گله  کردیم . 
چی می شد اگه خدا عشق و مراقبتش را  از ما دریغ می کرد  چرا که ما از محبت ورزیدن  به دیگران دریغ کردیم. 
چی می شد اگه خدا فردا کتاب  مقدسش را از ما می گرفت  چرا که امروز فرصت نکردیم  آنرا بخوانیم . 
چی می شد اگه خدا در خا نه  اش را می بست 

چون ما در قلبهای خود را بسته  ایم . 
چی می شد اگه خدا امروز به حرفهایمان گوش  نمی داد  چون دیروز به دستوراتش خوب عمل نکردیم .
چی می  شد اگه خدا خواسته هایمان را بی پاسخ می گذاشت

 چون  فراموشش کردیم  .
و چی می شد اگه...
و چی می شه اگه  ما از این مطالب به سادگی بگذریم ؟!!

روزی گذر کردم از بیابانی. دیدم روی تخته سنگی نوشته شده بود: اگر جوانی عاشق شد چه کند؟

من هم زیر آن نوشتم: باید صبر کند برای بار دوم که از آنجا گذر کردم زیر نوشته ی من کسی نوشته بود:اگر صبر نداشته باشد چه کند؟

من هم با بی حوصلگی نوشتم:بمیرد بهتر است برای بار سوم که از آنجا عبور می کردم.انتظار داشتم زیر نوشته من نوشته ای باشد.اما...

 زیر تخته سنگ جوانی را مرده یافتم...!!!

دوباره زبونم بند اومد !
کاش بعد از اینهمه نوشتن یاد میگرفتم بهت بگم دوست دارم
اما اشکال کار همین جاست که گاهی اوقات نمیشه عشق و به قلم آورد
همیشه خواستم بنویسم که دوست دارم
اما خودمم نمیدونم که چقدر دوست دارم
کاش همیشه قلم میتونست قلب آدما رو به تصویر بکشه
1 سال گذشت... از اولین باری که برات شروع کردم به نوشتن...از  حرفهای دلم...
اما هیچ وقت نتونستم بهت بگم که چقدر دوست دارم
تو تمام این مدت برات نوشتم... از این دل عاشقم
از دلی که شب و روز برای دیدنت میتپه...واسه یک لحظه دیدن و در آغوش کشیدنت
حالا اومدم بهت بگم که دوست دارم
بیشتر از تمام غصه هایی که اینجا نوشتم
بیشتر از شادی هایی که بعد از اونهمه غصه با تو داشتم
کاش میشد بهت بگم که چقدر دوست دارم
کاش میشد بجای هر شب خوابتو دیدن تو رو کنارم میدیدم
کاش میشد با هم به یه جای دور میرفتیم
به دنیای زیبایی که تو عشقم واست ساختم
کاش میشد اونجا رو نشونت بدم
اونجا که عشق هاش واقعی و قلبهاش پاکن
اونجا که گلهاش مثل خودت زیبا و عطرشون مثل عطر تنت خوش بو
تا اونجا بهت بگم که معنای واقعی عشقو فهمیدم
تا بهت میگفتم که :
عشق یعنی همین که از هم جدا بشیم و دوباره به هم برسیم
یعنی همین که در اوج جدایی قلبامون واسه همدیگه بتپه
یعنی تمام دوری هایی که ازت کشیدم
تمام شبهایی که بخاطرت نخوابیدم
یعنی اعتقادمون به رسیدن دوباره به هم
یعنی همون که میدونستی چقدر دوست دارم حتی تو تمام لحظاتی که پیشم نبودی
عشق یعنی همین که یاد گرفتم دوست داشته باشم اما انتظار دوست داشتن نداشته باشم
اگه دوستم نداشتن متنفر نشم
یعنی اینکه یاد گرفتم خودم نباشم و با همه وجود تقدیم به عشقم بشم
یعنی اینکه بالاخره تونستم عشقو معنی کنم
(عشق یعنی نهایت دوست داشتن در اوج از خود گذشتن
یعنی تو رو خواستن برای خودت حتی به شرط مرگ من)
کاش بشه دیگه از پیشم نری
تا منم برات بگم از قلبی که تو خودش یه دنیا عشقو واسه تو جا داده
از جونی که توش یه عمر زندگی واسه توست
و از وجودی که بخاطر زندگی تو و قلبی پر از عشق تو زندست

                             دوست دارم